Sevgili! Sana zorsa bırak kalayım, kolaysa isminle tut. Tutuştur kalbimi çepeçevre saran alevlerini. Göster ve gözet. İçimde alazlaşan bir hal. Yutkunamıyorum. Yedi boğum akrep, kursağıma giren taşların içimi acıtan sözleri… Söyleyemiyorum gitmiş katarların içimdeki seslerini. Göremezsin içimde nasıl da can çekiştiğini menekşemin. Bilemezsin. Ölüyor sanıyorum, diriliyor; diriliyor sanıyorum ölüyor. Zaman sanki ondan muaf…
Son zamanlarda insan iletişiminde dikkat ettiğim konulardan bir tanesi de duygudaşlık yokluğudur. İnsanlar, birbirlerini dinlerken muhatabının sevincine, hüznüne ortak olmuyor. Bilhassa birbirini geçiştiriyor ve birbirinden nefret ediyor gibi görünüyorlar. Karşımızdaki insan bizimle derdini paylaşınca veya paylaşmak istediğinde dikkate almıyoruz. Bu kardeş benimle bir şey konuşmak istiyor veya bir derdi var, derdi ile hemhal olacak birini…
Kimi kendi ideolojimizden görmüyorsak, onu düşman kabul ediyoruz. İyiliklerin, güzelliklerin, vatan ve millet severliklerin tekelimizde olduğuna inanıyor, bizden saymadığımız herkesin de bunlara düşmanlığından zerre kadar şüphe duymuyoruz. Karşımıza aldığımız insanlar bir STK, bir vakıf kurup memleket veya millet için hizmet mi yapıyorlar, vatandaşlarımızın bir eksiğini gidermek için çaba mı harcıyorlar, mutlaka bu işte bir bit…
“Fe dea rabbehu enni maglubun fentasir.” (Bunun üzerine Rabbine, ‘Ben yenik düştüm, bana yardım et!’ diyerek yalvardı./ Kamer Suresi 10. Ayet) İnsan sabırsızdır, hep acelecidir. Olaylar karşısında herkes dayanamaz, tahammül edemez, direnmekten, mücadeleden vazgeçer, yenik düşer. İster ki herşey anında ve istediği gibi olsun. Çoklar o yolda dökülür kalır. Bu dünya denizinde, olaylar denizinde, onca…
Hak kelimesi, mânâsını Allah’ın “Hak” isminden alarak her şeyde tecelli eder. Hak tecellisi tüm varlığı sardığında her şey var olmaya ve hayat bulmaya hak kazanır. Allah mutlak Hak’tır ve O’ndan gelen her şey de haktır. Mutlak gerçeğin ve doğrunun sahibi olarak O’nun emrettiği, istediği ve buyurduğu şey de haktır ve O’nun hakkıdır. O halde…
Doğal afetler, insanın yaratılışından günümüze kadar kişileri ve toplumları hep olumsuz yönde etkilemiş, hatta zaman içinde derin izleri kutsal kitaplarda ve ilk yazılı kaynaklarda dile getirilmiş, dile getirilmeye de devam etmektedir. Toplumlarda teknolojik yönden ulaşılan seviye veya edinilen olanaklar nasıl olursa olsun, insanların yeryüzünü kendi ihtirasları doğrultusunda yaşamaya devam etmesi, doğal afetlerden ve Allah’ın azabından…
Kurban Allah’ın bir emri olarak Kevser sûresinde namazla birlikte yer alıyor. Bu iki emrin yan yana aynı cümlede olması bize gösteriyor ki her iki ibadet Allah’a yakınlaşmak için en güzel vesiledir. Kurban bir yönüyle kes dediğini kesmek yani hem fiilî olarak, hem kalbî olarak malı kesmektir. Çünkü insan, yapısı itibariyle mala düşkün olduğundan onu Allah…
Demek sen söze gelecektin ey abd-i Ehad, vahîd-i Ehad? Demek sen konuşacaktın kalemimde? Ben de seni dinleyecektim ey deha ahid? O halde buyur, dök içindekileri. Ne o, yoksa derdin sadece beni konuşturmak mı? Benim zaten içimde durmadan konuşan bir ses var, ve şu an senin için söyleşiyor. Ipıssız kuytulara sızar yazdığım mektuplarım… Hayalimin en mahfuz…
Nice farklı dünya görüşüne ve milliyete mensup aydın, mütefekkir, kalemden oluşan silahlarını yere indirdiler. Bedeli hayatları olsa bile, hangi görüşten olurlarsa olsunlar ilkeleri adil olmaktı. Bu aydın kişilikler tarihin sivil itaatsiz isyancıları, çağlara yön veren gür seslileri idiler. Çağların zulmü kutsayıcı, haksızlıklar karşında itaatkâr memurları değil, haksızlıklara karşı hayır diyen cesur yürekleriydiler. Aydın denince, genel…
Hayatın gerçeklerinden habersiz, duygusuz ve bencil bir nesil geliyor. Şehitler için gözyaşı döken kendi ana babalarını anlamıyorlar. Başkalarının çocukları için ağlamaya anlam veremiyorlar. Yanıbaşımızdaki savaşlar, acı çeken çocuklar, ölen onbinlerce insan onları hiç ilgilendirmiyor. Tüm acı gerçekleri çizgi film tadında izliyorlar ve yürekleri hiç acımıyor. Hayatlarının odağındaki tek şey eğlenmek. Eğlenemedikleri tüm zamanları kendilerine bir…
İçimde kocaman bir hüzün yumağı. Yaptığım her şeye siniyor gibi düşündüğüm. Sevdiği ne varsa onu yapayım, konuşmaktan hoşlandığı ne varsa onlardan keyifli sohbetler yapalım, dinlediğimiz müzikler, keyif aldığımız filmler. Her şeyi baştan tekrar konuşalım dediğim… Ama hepsine, her şeye biraz sinen o ayrılık acısı… Sürekli zihnine gelen düşünceler… Üç beş gün sonra gidecek ve bir…