Kafasındaki bigudilerin yarısını çözmüş, yarısını unutmuş olan kadın çocuk parkının kapısında görünmüştü. Elindeki cep telefonuna doğru kafasını iyice eğdiğinden olsa gerek, kadının yüzünü gözünü seçebilmek imkansızdı. Diğer eliyle pazar arabasını sürüklüyordu. Pazar arabası deyip geçmemek gerek; bu şeyin tekerlekleri kadının hem arkasında bıraktığı 39 numaralık ayak izlerini, hem de onun şişmanca gölgesini ezerek geliyordu :…
On sekiz yaşımdan beri aldığım filmleri bilgisayarıma kopyalayıp bugün devasa bir film arşivi sahibi oldum. Yani bugün 43 yaşındayım ve 17 bine yakın film arşivim var. Bu filmlerin çoğu yabancı, Türk filmi oranım ise elliyi geçmez. Çünkü izlediğimiz Türk filmleri -son on yıl hariç- gerçekten klişeler yüzünden seyredilmekten ziyade eziyete dönüşüyordu. O filmlerde örneğin, bir…
“Endişe, kaygı, korku insanî bir özellik ve fıtratın gereğidir. İfratı da tefriti de dengeyi bozar.. “Onlar iman etmiyorlar diye neredeyse kendini helak edeceksin” (Şuara suresi 3) ayeti Hz. Peygamberin beldesindeki insanların, bazı akrabalarının, tanıdıklarının, kimi arkadaşlarının onca çaba, uğraş, dualarına rağmen iman etmemesi neticesinde kendini helak etme derecesine düştüğünü gösteriyor. Aynı tür kaygıları diğer peygamberlerde…
Nitekim Cenab-ı Hak, bir ayette mealen şöyle buyurmaktadır: “Hiç şüphesiz sen pek yüksek bir ahlâk üzeresin!” (Kalem, 68-4) Hz. Muhammed (asm) son semavi din olan ve hükmü kıyamete kadar geçerli olacak İslam dinini getirdiği ve bundan sonra da herhangi bir din ve şeriat gelmeyeceği için , o da peygamberlerin sonuncusu olmuştur. Ondan sonra resul ve…
“Daima alçak gönüllü ol, şerefli insanların süsü budur.” (Ferîdüddin Attâr) Kibir, insanın şuurunu kapatan en büyük engellerden biri. Şeytanın, Allah’a isyanına sebep olan karakter özelliğidir kibir ve insanı Allah korkusundan uzaklaştırır, vicdanî hassasiyeti zayıflatır. Bu duygu, şeytanın lânetlenmesine, kovulmasına ve cehennem azabına müstahak olmasına sebep olmuştur. Büyüklenme ve kibir, insanı dünyada ve ahirette çok büyük…
Her şeyden önce inançla dirilmiş, ilahi gaye ile donanmış bir insanın kendi çağını okuması gerekir. Zira her devrin şartları ve özellikleri apayrıdır. Buna göre milletlerin algıları ve kabulleri de farklıdır. Her devirde ayrı bir nebi, her asırda ayrı bir kitap gelmesindeki hikmetlerden biri de bu olabilir. Gelen uyarıcı zamanın bozuk düşünce, inanç ve tutumlarını değiştirmeye…
Hüsnü Bayramoğlu Ağabeyin vefatının sene-i devriyesi münasebetiyle yanında, yakınında olmakla gördüğüm bazı ahval ve evsafını duaya vesile olması niyetiyle arz ediyorum. Bu niyetle birlikte sabahtan akşama kadar bu zat-ı nuraniyi tavsif ve tarif etsem necip Üstadımızın “evladım” iltifatının yerini tutamayacağı da aşikardır. Evvela; Hüsnü Ağabey Hz. Üstadımızın ismini ilk duyduğu, Risaleleri ilk yazmaya başladığı 1942…
Efendim… “Geçmiş şeylere itiraz etmek mânâsızdır. Çünkü tamiri kabil değildir..” diyorsun ve yaşayışın ile bize misâller veriyorsun. Geçmişinin hangi ânına göz gezdirdim ise; hep tahakkümler, teellümler, mezelletler var. Bir dokunsam bin âh işitmiyorum oysa ki.. Nasıl bir yürek taşıyorsun ki: “Ben bana bu zulümleri revâ görenlere haklarımı helâl ediyorum..” diyorsun. Ve tezkiye-i nefis ile: ”Ben…
Ne kadar zormuş damlaya ummanı sığıştırabilmek. Tek bir çiçekle baharı, baharları anlatabilmek. Bir mum ışığının titrek alevinde bütün karanlıkları delebilmek, ikbale uzanan yolları aydınlatabilmek… Nur’a sevdalıları, meftunları, dostları, kardeşleri, talebeleri ve fedaileri aynı satırda buluşturup sunabilmek… Şehirlerden bir şehri, Nur şehrini, gül şehrini, Isparta’yı yazabilmek, yansıtabilmek… Zormuş. Risale-i Nur bu şehirde, bu vatan toprağında yazılmaya…
Ankara merkez vaizliği yapmış Nur talebelerinden Osman Aydın Hoca (1929- ?), Üstad Bediüzzaman’ın 23 Mart 1960’da vefat haberi üzerine “Elveda” isimli şu şiiri kaleme almıştır. ELVEDA -Büyük Üstadım Bediüzzaman Hazretlerine- İşte geldi çattı ayrılık derdi Bin türlü elemi bizlere verdi. Gam, keder postunu gönlüme serdi. Üstadım, firakın yaktı dağladı İnsanlar, mahlûkat, semâ ağladı. Acı haberlerin…
Ramazan… Ötelerden gelen bir esinti.. çehrelerimiz ve gönüllerimize incecikten bir bûse ile müferreh bir hâl kazandıran rahmet denizi… Ramazan… Nûrefşân çehresi gibi gecelerimizi gündüz misâli aydınlatmayı murâd ediyor. Öyle ki paslaşan gönüllerimizi pastan ırak bir hâl, nefsanileşen ruh û cânımıza da gem vurarak melekî bir hüviyet kazandırmayı canhıraşâne arzu ediyor.. Böylelikle insan idrâki nisbetinde maddî…