Evet! Geleceğini biliyordum. Alimallah geleceğini biliyordum. Lâle-zârım benim. Son nefesimi, geleceğini bildiğim için geciktirdim. Senin için bir kere daha acılara sabrettim. Huda bizi bu dünyada son anda kavuşturduğu gibi öbür âlemde de buluştursun. Ben susacağım orada. Sen konuş n’olursun o anda. Bu dünyada sustuğun gibi ben de öbür âlemde susmak istiyorum. Bir sabah vakti bir…
Yıllar geçiyor ki, yâ Muhammed. Aylar bize hep Muharrem oldu! Akşam ne güneşli bir geceydi… Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu! Alem bugün üç yüz elli milyon Mazlûma yaman bir âlem oldu: Çiğnendi harîm-i pâki şer’in; Nâmûsa yabancı mahrem oldu! Beyninde öten çanın sesinden Binlerce minâre ebkem oldu Allah için, ey Nebiyy-i ma’sum, İslam’ı bırakma…
İlk defa olarak; 21 Mart baharın gelişini muştalayan, müjdeleyen bayramda diğer adlarıyla Newroz veya Nevruz kutlamasında bulundum. Yüzlerce yıldır insanlar bu kutlamayı farklı coğrafyalarda, çeşitli ritüeller – ayinler ve farklı isimler ile kutluyorlar. Newroz. Nowruz, Nevruz gibi. Açıkça herhangi bir isim takıntım yok. Newroz kutlamasına gitmeden önce poğaça, kek. Sarma. Dolma yapıldı. Hatta termosta çayda…
Hikâyelerle terapi, zihinsel ve duygusal iyilik için kuvvetli bir araç mıdır acaba? İşte bu makalenin içinde, bu sorunun yanıtlanmasına odaklanacağız. Günümüzde terapi alanında farklı yaklaşımlar ve teknikler geliştirilmiştir. Bu yöntemler arasında, “Hikâyelerle terapi” giderek artan bir şekilde, daha da fazla dikkat çekmektedir. Elbette Hikâyelerin insanlar üzerinde etkileyici bir gücü vardır ve terapi süreçlerinde de bu…
Haberlere göre gökyüzüne cemre düşmüş. Yakın bir zaman sonra yeryüzüne de düşecektir muhakkak. Bir de bakmışız ilk bahar, sonra yaz ayını bitirmiş daha sonra sonbahar ve kışın tekrar gelerek içimizi titretmesini bekleyeceğiz… Sizleri bilemem ama ben bu döngüye hayranım. Hatta gençlik yıllarımdan beri akıp giden zamanla, gökyüzüyle, mevsimlerle her zaman dirsek temasında bulundum. Özellikle senenin…
Sokak lambaları her gece karanlığı aydınlatırken, bizim buralarda ne işimiz var diyorlar mıdır acaba? Kendimiz gibi aydınlık olan yerlere gidelim diyorlar mıdır? Bazen hayat böyledir. Terslikler, zıtlıklar bir aradadır. Herkes usulca görevini yapar. Karanlık karanlığını, aydınlık aydınlığını… Alayişi nümayişi yoktur hadiselerin. Bir örgüdür her şey ve her ilmek olması gereken yerdedir. Bu bir kusur mudur,…
Sen Böyle Değildin! Işığı önüne al, yürü! Gölgen arkadan ister gelsin, ister gelmesin! Arif Nihat Asya Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak.. Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak. Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle. İmânı olan kimse gebermez bu ölümle. Ey dipdiri meyyit, “İki el bir baş içindir.” Davransana.. Eller de senin, baş da senindir!…
Çalışma masama oturduğumda ilk iş, bilgisayarımda arşivlediğim metinleri okumaya başlarım… Bazı metinlere yoğunlaşmak ve bir damar yakalayıp oradan yeni bir şeyler söylemeye çalıştığımda balkona özenle yerleştirdiğim bitkileri seyre dalarım. İrili ufaklı saksılara diktiğim fesleğen, kaktüs ve sardunyalara baktıkça hem gözlerimin hem de ruhumun dinlendiğini fark ederim. Şayet sabaha kadar çalışmışsam çiçeklerime su verip canlı kalmasını…
Ey lemhatül‐basar sevincim… Gecemin muğannîsi bülbül-i şâdân şakıyor. “Aşk eğer rûz‐i ezel der (içinde) dîl ü dîvâne nebûd (yok idiyse) tâ ebed! Zirge (zira) felek nâle‐i (inilti) mestâne nebûd (yoktur)!’’ Ben de derim ki: Ey Sübût! Ey Vücûd! Eğer aşkım ezel gününden beri gönlümde dîvâne değildiyse, bârî tâ ebede kadar feleğinin altında nâle‐i mestânen olayım! Ey Umut! Ey Sükut! Ey Nutuk! Ey Ufuk! Eğer azabım ebed gününden beri gönlümde vîrane değil idiyse, bâri tâ ezele kadar meleğinin yâdında Kâbe‐i Dosthânen olarak kalayım. Ey Hubistân! Ey Aşkistân! Ey İnan! Ey Ezan! Ey Her An! Ey benden çok uzak olan! Ey bugün (şu anda) hatırımdan geçerken yok olan! Ey bende çok uzak duran! Hatırımdan geçerken uzağımda yanıyorsun. Uzağımdan…
Geçen haftasonu akşam arkadaşlarla mahallemizin çay ocağında sohbet için bir araya gelmiştik. Yatsı namazı vakti yaklaşınca Hayati İnanç hocayı gördük. Hoşbeşten sonra aramızdaki komünist yoldaşımız Zeynel Abidin, Hayati Hoca’ya hitaben: “Hep sağ kesimin şairlerini, yazarlarını okuyor ve divan edebiyatından beyitlerle konuşmalar yapıyorsunuz” dedi. Hayati Hoca da; “Sizce başka kimleri örnek vermeliyim” deyince Zeynel; “Belki Nazım…
Başımı alıp gidesim var. Uzaklara, çok uzaklara… Herkesin birbirine saygı gösterdiği yere. Hiçbir rozet, apolet, ünvanın olmadığı… Gerçekten böyle bir yer bulunabilir mi, bilmem. Dünyada veya kâinatta, maddi veya manevi alemlerde.. Veya gerçekten böyle bir yer var ise kim gitmek ister ki oraya? Herkes halinden memnun sanki. Hak edilmiş kölelikleri veya efendilikleri yaşıyoruz, mutlu mesut,…