Dîl ve dil. Gönül ve söz. Cevher ve araz. Ruh ve cesed. Zâhir/görüntü ve bâtın/hakikat. Birbirinin ikizi olması gereken bir ikili değil bunlar. Bunlar aynı şeyin iki ayrı şey olarak mevcudiyeti belki. Belki de değil, sadece zarf ve mazruf gibi bir şey. Mühim olan ikilik görüntülü birliği farketmektir. Kâinatta cebrî olan bu hassas hakikatin insanda…
Musa Hub Hocamızın Hubistan köşesindeki, insanların eserlerinin de misyonlarına uygun olarak adlandırıldığı konusundaki câmi’ mülahazalarını okurken, roman üzerine bir beyanına takıldım ve o gün ve gece düşündüm, sonra sabah trende işe giderken yine camdan dışarı bakarken de üzerinde düşünmeye devam ettim. Trende yanımda uygunsuz giyimli bir bayan oturmuştu, dedim ki, “Bu insan kaybetti.” Sonra, “Eyy,…
Nerdeyim ben? Sözde mana, manada söz kalmadı ise tövbe ederim! Rüyama yeniden döndüm. Gör ve bil ki sen bir gün mescidime geleceksin. Gönül mescidime geleceksin! Salâtını orada kılacaksın. Siyâmını orada tutacaksın. Kelâmını orada yazacaksın. Beni duyacaksın… Hacca haramla gitme! Hacca gitmeden önce bana gel ve benim önümde tavaf et! Bana bırak o haramları hacca gitmeden…
“Külli nefsin zâikatü’l-mevt.” “Her nefis ölümü tadacaktır.” diyor Allah Kur’an’da. Bu minvalde, ölüm sözcüğünün ve ölümün günlük hayatımızın her ayrıntısında yer edindiği şu günlerde, ölümü irdelediğimizde şunlar söylenebilir: Hayat, doğum ile ölüm arasında yaşanan bir mücadele alanıdır. Bu anlamda, farklı bilim dallarında her bir filozof ve bilim insanı, kendi branşlarına uygun olarak yaşamı ve ölümü…
Çok önemli olduğunu söylemişti bir dost. Hatta öyle ki, hakiki iman ile bile ilişkilendirmişti. Bunu hangi gerekçelere dayandırdığını bilemiyorum. Belki grupçuluk taassubu ile söylenen bir ifade bile olabilir. Ama tamamen yanlış diyemiyorum. Çünkü son günlerde zamanı okumaya çalışıyorum. Bunun yeterli olmadığını bildiğim halde. Gerçekten imanım mıdır, bunu bana yaptıran? Ne gibi bir fayda gözetiyorum ki?…
İki dostun telefonda dakikalarca hiçbir şey söylemeden ağladıklarını duymuştum. Bu yaşanmışlığa kendimce bir anlam yüklüyorum. Sanki sonsuzluk içime doluyor. Veya bir ortamda „Tüm sorular sorulabilmeli, utanmadan, sıkılmadan, dışlanmadan…“ dediğimde bir dostun itirazı gelmişti. “Arkadaşları peygamberimizin etrafında oturmuş dinlerler ama soramazlar. Birisi gelse, sorsa, biz de öğrensek diye beklerler.“ Bu iki durum aslında birbiri ile çelişiyor…
Bugün Müslüman olarak en büyük imtihanımız, helal gıda ile haramın arasında kalmaktır. Modern hayat, bize kendi kültürünü tüm çarpıklığıyla dayattığı gibi, gıda kültürünü de öyle dayatıyor. Yeme içme tarzı onlara benzedikçe ahlakımız onlara benzedi. Şu anda ahlâkî çöküntünün altyapısında haram gıda ve tüketim olduğu gibi, imânî zaafın temelinde de bu var. Düşünce ve fikir dünyasında…
Dünyevî bedene hatırlatan İlahî özü, Hakikat incileriyle dizilmiş her bir sözü, İki çeşme ağlatır, temizler paslı her gözü, Hz. Muhammed’in şakirdi Said-i Nursi Kalplerde yıkılmış imanın duvarını ören, Ehl-i küfür ve şirkin putlarını yere seren, İslam’ın zafer ayak seslerini müjde veren, Hz. Muhammed’in şakirdi Said-i Nursi Zerreden şemse esmaülhüsnayla eder nazar Bir el, bin kalemle…
Ne bileyim işte; Ters giden birşeyler var, Yoluna koymam, toparlamam lazım diyorum. Ama nasıl yapılır, ne yapmam gerekir, Bilmiyorum… Fezada kaybolmuş gibiyim, Gökyüzü kocamanmış, Çırpınan tek kuş benmişim, yorulmuşum, Konacak bir yerim bile yokmuş gibi. İçimdeki yalnızlık, İnsandaki vefasızlık duygusunu başka nasıl anlatırım! Yolum açılsın, ulaşayım, Yetişeyim diye çıkışa doğru koşmuşum da Sonunda duvara çarpmışım…
Âdem’in yuttuğunu kus ey âlem-i ekber Toprak almıyor artık, göğün sırtında makber Kan damlıyor göğsüne çiğnendikçe yakutun İblisi alkışlıyor kendine tapan putun Ne gedâ ne şah olan yaşamak virasında Kaldı dilsiz ve dinsiz, ikisi arasında Açıldı perde perde kuytuda saklanan giz Ayân değil miydi hâl, yoksa sen miydin aciz Kulağına üflense âh, İsrafilin sur’u Neresinden…
Hayatta başarılı olmak ve hedeflerimize ulaşmak, içsel gücümüzü keşfetmekle mümkündür. Ancak bu gücü nasıl bulabiliriz? Çoğu zaman motivasyon eksikliği yaşar ya da doğru bir yol haritası olmadan ilerlemekte zorlanırız. Bu makalede, motivasyon, hedef belirleme, rehberlik ve yol gösterici desteğin başarı yolculuğundaki önemini ele alacağız. Motivasyon: İtici Güç Bizi harekete geçiren temel güçtür. İki tür motivasyon…