Duyarım, okurum bazen. Ne anlatmak isteriz acaba? Veya nedir anladığmız… Geçmişten bahsediyorsak sonuçlarını görmüşüzdür. Yüzleşelim diyorsak hatadır ele aldığımız. Görünen köyün tarifidir yapılan, bilgelik değil. Yeni yanlışlara yol açmıyorsa, devam. Birilerini suçlamak değilse niyetimiz. Veya bulabildi isek referans çizgimizi. Aksi, oyalanmaca bile olabilir. Gerçekten pişmanlık duyuyorsak geleceği planlamalı, zaman kaybetmeden. Anda yanlışlara devam etmediğimizden emin…
Dün, önceki günün çocuğudur. Bugün dünün, yarın da bugünün eseridir. Şimdiki sen, bütün bir mazinin birikimisin. İnsan, bütün hayalleriyle yaşadıklarının sonucu olarak bugüne, şimdiye ulaşır. Duygu-düşüncelerinin kökleri, geçmişinin derinliklerine doğru bir sinir ağı gibi uzanır. İnsanın ömrünü harcadığı bir mahalden ayrıldıktan sonra, geriye dönük çıkarımlar yapması, ilmel öğrendiği, aynel gördüğü ve hakkal yaşadığı şeylerden…
Zalim Siyonistlerin katlettiği üç şehidinin arkasından Rabbine dua eden Gazze’li bir annenin sözleri kalbime saplandı. “Çocuklarımı şehit vermek Allah’ın bir lütfudur. Ben bu çocuklarımı kaybetmedim, tam tersine onları cennete uğurladım. Allah’a hamd olsun hiç bir çocuğum kalmadı. Onlarla cennette buluşurum inşaAllah. Kimse ölümsüz değildir. Hepimiz öleceğimize göre neden şehid olarak ölmeyelim ki! Biz Senden razıyız,…
Kelimeler ve kavramlar insan hayatı için çok önemlidir. Bu yönüyle kavramlar, herkes için bir araçtır. İnsanların bir kavramdan faydalanması için onu geliştirmesi gerekir. Eğer var olan kavramları geliştiremezsek kimsenin yeni şeyler söylemesi mümkün değildir. Bir kavramı geliştirmek demek o kavramın tüm inceliklerine vakıf olmak demektir. Yeni kavramların üretilmesi ise düşünce kapılarını ardına kadar açmamızı sağlayacaktır……
Ben yabânî, sen barrânî. Hani var ya bir Harranî? İbrahimî. Şimdilerde zeval perdesinin ardında. Tanrı bağıma bülbüller geldi. O bağ ki şimdilerde hâristan oldu… Bir gülüm kalmıştı. Bahçebân ağladı, güller soldu. Bir gelirler.. bir de gidiverirler. Ses yok el-ân… El-ân, her zaman… Derdime dermân yoktur. Derdimden daha çok dermân. Dert olur ki bazen derman… Sen…
Etimolojisini tam bilmediğim, Kürt’ler arasında sınıra “Sinor,” denildiği için; Etimolojisinin Kürtçe olduğunu düşündüğüm, Türkçe (sınır hudut ) anlamına gelen Sinor. Sınır veya hudut hükumetler, devletler veya bir ülkenin idari olarak birbirinden bağımsız bölümleri gibi politik varlıkların coğrafi bitiş noktalarını yâda yasal yetki alanlarını tanımlayan bir terimdir. Hudut sözcüğü ile eş anlamlıdır. Wiki sözlükten alıntı yaptığım…
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla, Hamd; âlemleri esmâsıyla yaratan, nûruyla semâları, arzı ve tüm âlemleri tenvîr eden, hidâyet râhını her dem kullarının ebedî kurtuluşuna vesile eyleyen, rahmet ve merhametinden ümit kesilmeyen âlemlerin Rabbi Cenâb-ı Hakk’adır. Sonsuz salât-ü selâm; Rahmeten li’l-âlemîn, Sevgililer Sevgilisi, Râsûl-ü Kibriyâ, Hatemü’l-Enbiyâ, Eşref-i Mahlûkat, Ekmel-i Mevcûdât, Habîb-i Hüdâ, Nebîler Nebîsi…
Birkaç gün önce yaşadığım iki derin duygumun etkisi yavaş yavaş azalmakta. Beklememek ve vermek… Oysa sürekli söylemlerimde dile getirir dururdum bunları. Neden bu kadar sarsıldım acaba? Belki içimde bulduğumu sandığım, dünyalara sığdıramadığım özenerjimin en ufak bir terslikle yok oluvermesidir beni şok eden. Belki de dostlarımın, dost bildiklerimin masumane refleksleri. Güvercinleri yakalamak üzere sessizce yaklaşan bir…
Hayatın bir yüzü de evlatların üzerine dönmekte ve onlara hizmet etmektedir. Cenabı Hakk’ın koyduğu nizam gereği insanla birlikte diğer mahlukatın hayatı ve neslin devamı yavrular üzerine dönmektedir. Ancak kalpler evlatlar üstüne titrerken,bütün gayretler onlar içinken, ne oldu da, bu yavrular kalpleri kıran, gönülleri burkan birer mahluka dönüştüler. Bu bedbaht hâlin alt yapısında ne var. Çocuklarımızı fıtratın…
İçinde bulunduğumuz modern çağ, bizi ruhsuz ve gayesiz bir yaşama sevk etmektedir. Bu sevk edilişin sonucunda hayatın anlamını kaybeden çağın insanı zombileşti, bedenen varlar ama ruhen yoklar. İnsan hem bedeni hem de ruhsal yönü olan bir varlıktır. Bu iki yönden birinde aşırıya kaçmak, birini ihmal etmek veya birini ötekine tercih etmek insanın insani dengesini bozmaktadır.…
Ey göynük* gönlüme can, kalb sancıma dermânım Gelip Ravza’nda her an, yanmadığıma yazık… Şu tövbekâr dîlimle ey gül şefâatkânım, Şeker şerbet adını anmadığıma yazık… Günah çölünde nasıl da susamışım cânım, İstiğfar kevserine kanmadığıma yazık… Tadı tuzu kalmamış ağzımla ey cânânım, Senin ballar balına banmadığıma yazık… Yolda oyalanmışım ey sebeb-i cinânım Uğruna bütünümü sunmadığıma yazık…ª Kirlenmişim…