Hatıraların Hatrına İthafen… (1) Bir düşün: İnsan mı yaşlanır, zaman mı? Ne gam! Zaman delikanlı, zaman bahar. Ömür dediğin altmış yıl mı, bir ân mı? Gerçek, bedenimde kış, saçlarımda kar. Gençlik bir varmış bir yokmuş, çerden-çöpten Masal gibi varı yoka bağlıyorum. Garip, her gün bende zaman gençleşirken, Zamanda ben her ân ihtiyarlıyorum. Mazinin…
Bir Nisan akşamı köşede sokak lambasının aydınlığında iri yağmur taneleriyle buluştuğumuz gençlik günlerinden sorunsuz ve sorumsuz hercailikler akıyordu kaldırımlara. Islak sokaklar, üşüyen taşlar kadar taşkın suların oluklardan şimşeklerce iniverdiği duvar diplerinde ıslanan paçalarımızla mutluluk rüzgârlarını tanımıştık bizler! Mahalle denilince, Rahm-i Mader misali sığınağımızla ortalarda ve tüm benliğimizle ait olduğumuz evlerin duvarlarına diziliyordu umutlarımız. Aşımızı…
Bir süre tatile gittim, geldim. Gerçi bana tatil ne gezer, Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin bahsettiği türden bir ızdırap insanına ızdırabından kurtuluş yeri olsa oraya koşarak giderdim belki ama öyle bir tatil yok. Üstad Hazretleri gibi bir tevafuk olarak son günlerde beni bunaltan bir konuya değinilmiş okuduğum bir makalede. Resulullah (sav), daha çocukluğundan bu yana her insan…
Derdime devâ aradım… Meğer derdim benim devâm imiş… Kitaplarda değilmiş, lâ ve lâ vellâ… Geleceğe sakladım, şimdilik sakıncalı sırların bugün açıklanmasını… Aklanmasını, pâklanmasını… Nurlanmasını… Zuhur etmesini… Gelecekte ben toprak olsam da, sesimi tek başına alıp da dünya âlemlerine duyuracak o sabah güzeli melek seslendirecek… Şiirler dökülecek… Mersiyeler tütecek… Kâfiyeler kâfiyelenecek… Abdallar çalmaya başladığında şarkılarımı… Haydi…
Kâinat denilen bu evrende bizler; akıl sahibi, bilinçli, farkında lığı olan, varlıklar olarak, akıl melekelerimizin geliştiği andan itibaren sorgulamaya başlarız: ben kimim? Neyim? Nereden geldim? Nereye gideceğim? Gibi birçok farklı sorunun muhatabı etmiştir insan kendisini, Bilincinde, iç dünyasında. Bu sorgulama, anlama, anlamlandırma aşamaları insanı bazen boşluluğa, karambole, bilinmezliğe ve hatta uçurumun kenarına itmiştir. Sorgulama süreci…
(1) – Hz. Peygamber’in 7 Sıfatı ve Dine Hizmetin 7 Prensibi – Minhâcü’s-Sünnet Âyeti’nin Gölgesinde: Hz. Peygamber’in Vasıfları ve Peygamber Yolunun Prensipleri ﴾ لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ﴿ “(Ey insanlar ve ey araplar!) Size kendinizden bir rasul/elçi geldi. (O sizdedir ve) sizin herhangi bir zahmete…
Dostum bir video gönderdi. Birçok kez biraraya gelip fikir alışverişi yapmıştık. Beni bilir yani. Hassasiyetlerimi, arayışlarımı, bulduğumu sanışlarımı… Kesinlikle samimiyetinden şüphem yok. Ama hiç mi hiç problemimiz yokmuş gibi davranabilmesini anlayamıyorum, henüz. Benden de beklediği, bana tasiye ettiği de bu. Onu hafife almıyorum. Yeterince öğrendiğimde sadece kendi etki alanıma odaklanabilirim, sakince, bilgece. Ondan önderlik yapmasını…
Her şeyin gerçeğini aramak insaniyetin gereğidir. Akıl sahibi her insan hayatı sorgular, varlığı en ince ayrıntısına kadar tetkik eder. Ne için yaşıyoruz sualini daima kendine sorar, zira bu mesele herkesin en büyük cevaplaması gereken sorusudur. Bunun cevabı malum olsa dahi her kişinin kendine özel cevabı olacaktır. Bu noktada insan aklıyla fikriyle vereceği cevap gerçeğe yakınlığı kadar onu…
İnsanoğlunun hikayesi cennette şeytanın ayartması ile başladı ve yaratılıştan itibaren daima kandırılma, aldatılma ve ayartılma ile karşı karşıya kaldı .Bu serüveni onun hem sınavı hem kaderidir. Peki insan neden kanar ve aldanır. Halbuki o en akıllı varlık değil miydi? Nasıl bir etki onun aklını fikrini manipüle edip ayartıyor. Adem ile Havva annemizin yasak ağaca yaklaşırken…
“Farz ibadetlerinden sonra Allah yanında amellerin en sevgilisi (rızâsına muvâfık olanı), Müslümanın kalbine sevinç koymaktır.” (Hadis-i Şerif) Müminler birbirlerinin kardeşleridir. Hâlık’ı aynı, Kitab’ı aynı, yolu aynıdır samimi müminlerin ve aynı duyguları taşırlar. Aynı yola baş koymuş, aynı kitaba tabi olmuş, aynı hedefe, aynı davaya sahip insanlardır. Aralarında dünyevi sevgiler gibi geçici, beklenti ve çıkarlara dayalı…
Duygusal tepkilerin boyutu, ona yüklediğimiz anlamla doğru orantılıdır. Bir olay ya da durum, ona verdiğimiz değere göre bizde farklı duygusal tepkilere yol açar. Mesela, aynı söz veya davranış, bir kişi için gereksiz bir durumken, başka birisinde derin yaralar açabiliyor. Bu durum, yaşadıklarımızın öznel doğasını ve bireysel bakış açılarımızın ne kadar belirleyici olduğunu gösterir. İnsanın zihin…