[ Kur’an, kıyamete “saatin zelzelesi (depremi)” diyor. Demek kâinatta kıyamete kurulmuş bir zaman saati var; çaldığında sarsıntısıyla en büyük deprem yaşanacak ve kıyamet kopacak! Kâinatta “Zaman Saati Çaldığı An” neler olacak, Kur’an ve Hadislerden hareketle kaleme almaya çalışmıştım. Kıyamet depremiyle ilgili yıllarca içimde biriken sıkışmış duygu-düşüncelerim, volkan gibi patlamış ve bana adeta o depremi yeniden…
“İçine düştüğü hatanın pişmanlığı ile kıvranan bir insan, diliyle tevbe etmese de af olunur…” Yüreğimize güller deren Nebi’nin sözleri. O (Aleyhisselatu Vesselâm) heva ve hevesinden konuşmaz ya.. Ne der ise kabulüydü. Lâkin pek uzak düşmüştü O’nu yaşamaktan.. Ömrü beyhude revân oldu yollara; revân oldu olmasına da, baktı ömrünün son müntehasına ‘kârımdır! dedi miras! kalan günahlar…
Yağmura sayıyorum kelimelerimi ve biliyorum ki adına şahit suskun bekleyişi… Nicedir yağmıyor yağmur; yüreğime düşen adını savurup götüren rüzgârın şiarı yok yollardan. Badı sabahın telaşına serilen aydınlığın ellerine kına mı çalındı geceden? Bilen sorulmaz ki renk körü enelere zincir takılmış zamanın mevsimlerinde. Ah yağmur kokuna ağıtımı gözlerimden ellerime saldım. Mendilime düşen adını saçlarımdan bildim. Yağmur…
Enelik Makamı Tugay Mola Gökler! Yerler! Dağlar! Rabbin teklifinden ürkerek kaçtığınızda insan nasıl da çalım satarak o teklifi yüklenip yükleyiverdi!? Herkesin vazifeden kaçtığı yerde insan “evet ben varım!” deme cür’etinde bulundu. Bir defa söz vermişti insan. “Vefâsız olmam” deyip benliğini konuşturuverdi. Ey insan! Emaneti emin ellerden yerlere düşürdüğünü ne zaman göreceksin?! Sen emaneti değil, benliğini…
Allah’ın takdiri ile meydana gelen depremin birçok hikmeti ve ele alınması gereken neticesi bulunmaktadır. Bu mevzu ile ilgili Kur’ân’a baktığımızda, devirler boyu milletler yoldan çıktığında, azgınlık arttığında, kötülükler çoğaldığında başlarına bu tür musibetler geldiğini anlatmaktadır. ” Başınıza gelen her musibet kendi ellerinizin kazandığı günahlar, ihmal ve kusurlar yüzündendir, bununla beraber Allah o günah ve kusurların pek…
Depremi en şiddetli yaşayan, binaların % 90’ını kaybeden bir ilde yaşıyordum. Çocuklarımdan ikisi İstanbul’da yaşıyor, ilde ise birisi evli, birisi liseye giden iki çocuğum var. Gecenin bir yarısı ölüm teslimiyetini iliklerimize, her zerremize kadar hissettiğimiz, öldük işte deyip dualar ettiğimiz sıfır noktasını hissettik. 4. katta yaşıyorduk. Sallantı şiddetlendikçe şiddetleniyor, bina bir sağa bir sola gidip…
Yunus Emre, Mesihiyyetin gölgesinde ruhi seyrini tamamlamış bir gönül insanı, gönüllere taht kurmuş bir ülkü insanıdır. Taptuk’un kazanında kaynayıp pişmiş, dülger mürşidlerin elinde yontulup cilalanmış, çorak gönüllere Hızır iksirini, gök ilhamlarını boşaltan bir irşad dolabı haline gelmiş inanç eridir. Antakya’da Mesihiyyetin bir başka sevdalı şehidi, sonsuzluk yolcusu sevgili Dülger, Habib Neccar Hazretleri var. Antakya’nın ilk…
Hep bir alışılmışlığın izi.. Zaten hep bizimle dediğimiz.. Kendine sonsuzluk biçip kendimize eklediğimiz.. Hep taze doğan bir şafağın mahmurluğuyla beklettiğimiz.. Alıştık işte, alışageldiklerimiz.. Bir gün aniden.. Hiç beklenmedik bir yerde.. Beklenmedik bir zaman.. Aniden gelen bir telefonla.. Yolumuzun önüne düşmesiyle.. Biniverecek olduğumuz bir dolmuşla, otobüsle.. Dank eden.. Aaa buradaki ev yıkılmış. Neden yıkılmış, niye yıkılmış?…
Gökyüzünde ne zaman uçan bir kuş sürüsü görsem hayatın kısalığı geliyor hatırıma. Ve ne zaman hayat gerçekten kısa diye düşünsem, “Evet” diyorum “hayat kısa, kuşlar uçuyor ve zaman hızla ölüme doğru akıyor…” Bu sebeple dikkatli olmamız lâzım. O zaman dünya hayatına karşı da daha açık, şuurlu olabiliriz. Hayatımızda yok olacak şeyleri sıralayıp üstünü çizdiğimizde,…