Namaz kılmayı artık bir rutin haline getiren fakat içindeki heyecanı azalan kardeşlerime 60 maddelik bir tavsiye listesi hazırladım. Seccadenizi değiştirmek, sadeleştirmek veya renklendirmek zihinsel tazelenme sağlar. Beyin, değişikliği “yeni bir deneyim” olarak algılar. Kullandığınız tesbihi değiştirmek, mis gibi kokan yeni bir tespih almak dahi ibadetinize bir derinlik katabilir. Namaz öncesi güzel bir koku sürün. Efendimiz…
Düşlerde dönüşler; dönüşlerde düşüşler.. ne acı! Girdaplara kurbân düşünceler, yaralarda sancı… Hüzün cenderesinden vefânın gözyaşları sızar; Gül gerdanlığı diken diken; ağlasın bülbül-ü zâr.. Zinhâr dağılmasın şafak takından, kristal edâ! Buruk inletir; cefâ döşeğinde vefâya vedâ… Hasret yamaçlarını dupduru ışık seli aklar.. Kimbilir sîneler neler; kimler ne sîneler saklar? Kaybolup gitmiş amansız koylarda; izler pek hissiz..…
kimsesiz ve ağlarken bir kadın kendini değersiz ve acılı hissettiği bir anda söylenmişti o sözler kadını darma duman eden cümleler adama komik gelmişti nedense kadın aldırmayıp gözyaşlarını silmişti ayıp olmasın diye güldü kadın adam komik bulduysa komikti belki de gerçekten fazlaca da ciddiye almamalıydı belki de haysiyyetsizliğini sonrasında bu da geçer ya hu demişti incinmişti…
– Nesilleri Yönlendirmede İdeal-Reel Dengesi Üzerine – Gençliğimin ‘idealler listesi’ne çivilenen gözlerimden madde madde (damla damla) süzüldü gönlümün âhları, keşke’lere düştü. Keşke’lerim geçmişi/kaderi değiştiremezdi. Hâlin kalemi, maziye bir çizgi çekemezdi; ancak istikbali yazabilirdi. Kalemle değil, amelle yazmalıydım. el-Kalem’in yazgılarını ellerimle yaparak gerçekleştirmeliydim. Gençliğim kan-ter içinde emeklerle, emellerle, ideallerle ve hayallerle geçmişti, bari olgunluk yaşlarımı…
Bir tanım yapabilmek için mümkün olduğunca tüm kümeyi, geniş bir zaman diliminde, değişen şartları da değerlendirerek ele almak zorunluluktur. Bunu sağlayabildiğimiz ölçüde doğru sonuçlara ulaşabilmemiz mümkün olabilir. Aksi halde Sofistler gibi „Herkesin kabul etmesi gereken genel doğrular yoktur. Gerçek ve doğru dediğimiz şey, tek tek insanlara göre değişir.“ derken bulabiliriz kendimizi. Böyle bir ifade insan…
V”Dİ”SİN”İ G”ÖRENİN onu ÂN”latması Gördüğümü, kelimelere dökecek bir ses arıyorum… Emin olduğum tek şey, eğer gördüğüm benim sesimle söylenmezse, hiç söylenmeyecek olmasıdır. [And Our Faces, My Heart, Brief as Photos] Aslında, olanca netliğiyle çarpar hakikat, bir yerlerde yüzüne herkesin… Ne var ki olup biteni idrake ve ifâdeye yok imkân Eğer bir şeyi, normalde konuşulamayan yeni…
Dünyanın gidişatı hakkında herkes bir şeyler biliyor ve kötüye doğru gittiğini görüyor. Ama görmediğimiz kötülükler ne olacak? Peki bilmediğimiz ve görmediğimiz kötülükten veya günahtan sorumlu değil miyiz? Eğer bizim şerri ve günahın her çeşidini bilmemiz gerekmeseydi, Kuran’da bunlar ne diye tek tek anlatılacaktı. Kişi kötülüğü ve kötüyü tanıyacak ki ondan çekinsin ve kurtulsun. İmam-ı Âzâm’ın…
Bu soruya cevap bulabilmek için binlerce ciltlik kitaplar yazılmış. Yine de yeterli gelmiyor ki, dostlarla sohbetlerimizde cümleler cümlelere, tecrübeler tecrübelere eklenirken yolumuz bu soru ile kesişiyor. Nedendir acaba? Bilmiyor muyuz, yetinmiyor muyuz, kabul edemiyor muyuz, yaşanmışlıklarımızı açıklayamıyor muyuz? Aradığımız ne ola ki? İlmine itimat ettiğim bir şahsın, Kuran’a göre insan psikolojisinin henüz yazılmadığını söylediğini duymuştum.…