Dîl ve dil. Gönül ve söz. Cevher ve araz. Ruh ve cesed. Zâhir/görüntü ve bâtın/hakikat. Birbirinin ikizi olması gereken bir ikili değil bunlar. Bunlar aynı şeyin iki ayrı şey olarak mevcudiyeti belki. Belki de değil, sadece zarf ve mazruf gibi bir şey. Mühim olan ikilik görüntülü birliği farketmektir. Kâinatta cebrî olan bu hassas hakikatin insanda…
Musa Hub Hocamızın Hubistan köşesindeki, insanların eserlerinin de misyonlarına uygun olarak adlandırıldığı konusundaki câmi’ mülahazalarını okurken, roman üzerine bir beyanına takıldım ve o gün ve gece düşündüm, sonra sabah trende işe giderken yine camdan dışarı bakarken de üzerinde düşünmeye devam ettim. Trende yanımda uygunsuz giyimli bir bayan oturmuştu, dedim ki, “Bu insan kaybetti.” Sonra, “Eyy,…
“Külli nefsin zâikatü’l-mevt.” “Her nefis ölümü tadacaktır.” diyor Allah Kur’an’da. Bu minvalde, ölüm sözcüğünün ve ölümün günlük hayatımızın her ayrıntısında yer edindiği şu günlerde, ölümü irdelediğimizde şunlar söylenebilir: Hayat, doğum ile ölüm arasında yaşanan bir mücadele alanıdır. Bu anlamda, farklı bilim dallarında her bir filozof ve bilim insanı, kendi branşlarına uygun olarak yaşamı ve ölümü…
Çok önemli olduğunu söylemişti bir dost. Hatta öyle ki, hakiki iman ile bile ilişkilendirmişti. Bunu hangi gerekçelere dayandırdığını bilemiyorum. Belki grupçuluk taassubu ile söylenen bir ifade bile olabilir. Ama tamamen yanlış diyemiyorum. Çünkü son günlerde zamanı okumaya çalışıyorum. Bunun yeterli olmadığını bildiğim halde. Gerçekten imanım mıdır, bunu bana yaptıran? Ne gibi bir fayda gözetiyorum ki?…
İki dostun telefonda dakikalarca hiçbir şey söylemeden ağladıklarını duymuştum. Bu yaşanmışlığa kendimce bir anlam yüklüyorum. Sanki sonsuzluk içime doluyor. Veya bir ortamda „Tüm sorular sorulabilmeli, utanmadan, sıkılmadan, dışlanmadan…“ dediğimde bir dostun itirazı gelmişti. “Arkadaşları peygamberimizin etrafında oturmuş dinlerler ama soramazlar. Birisi gelse, sorsa, biz de öğrensek diye beklerler.“ Bu iki durum aslında birbiri ile çelişiyor…
Bugün Müslüman olarak en büyük imtihanımız, helal gıda ile haramın arasında kalmaktır. Modern hayat, bize kendi kültürünü tüm çarpıklığıyla dayattığı gibi, gıda kültürünü de öyle dayatıyor. Yeme içme tarzı onlara benzedikçe ahlakımız onlara benzedi. Şu anda ahlâkî çöküntünün altyapısında haram gıda ve tüketim olduğu gibi, imânî zaafın temelinde de bu var. Düşünce ve fikir dünyasında…
Kıymetli Musa Hocam, (…) Galiba Risale-i Nur Anaokulunda başarılı olmaya başladım, hamdolsun. Akşam, başta Resulullah (sas), Hz. Ömer (ra) ve Bediüzzaman (ks) olmak üzere diğer evliya ve melâikeden bir heyet adeta odama teşrif ettiler gibi hayal ettim. Bir melek, yatağımın dört tarafına büyük kurdeleler bağladı, onlar da dualar ettiler. Ben de “okulda başarılı olunca bana…
Modern insanın en temel problemlerinden birisi de “manayı” anlama problemidir. Yani hayatın anlamını öğrenme yönteminden yoksun olmasıdır. Bu durumun nedeni ise, modern insanın hayatı ve varlığı yaratan Allah’ın, varlığı anlamlandırdığı gibi anlamlandırmamasından kaynaklanmaktadır. Bir diğer problem ise varlığı yaratan Allah’ın, varlığa verdiği değerden modern insanın daha fazla veya eksik değer vermesinden kaynaklanıyor olmasıdır. Konuya Doğu…
“Biz üç şeyi kaybettik -ki kaybetmeyenleri çevremde tek-tük görüyorum-: 1. Güzel yüzlerden iffeti, 2. Güzel sözlerden diyaneti, 3. Dostluklardan sadakati kaybettik.” Hicrî üçüncü yüzyılın ahvâlinden haber veren Yahya b. Muâz er-Râzî’nin (ö.258/872) hâlen geçerliliğini sürdüren bu sözü, 11 asır önce kendi devrindeki sadakatsiz dostluklardan, diyanetsiz güzel sözlerden ve iffetsiz güzel yüzlerden dert yanmasıyla, kısaca…
Sedat İlhan Ama hak etmeyene fayda verdiği görülmüyor. Bu konuda o kadar fazla örnek var ki, yine de üzerinde konuşma ihtiyacı duymam nedeniyle şaşkınlıklar içindeyim. Buna rağmen, “istisnalar kaideyi bozmaz” diyelim ki kimsenin kendisiyle arasına girmeyelim. Diğerlerinin sınırlarını veya sınırsızlıklarını belirleme aymazlığına düşmekten kaçınalım. Önyargılarımızı bir yana koyalım. İnsanlık, eğer bilgiyi veya bilgeliği gelecek…
Ortadoğu denince günümüz dünya toplumunda oluşan ilk algı savaşın, nefretin, yoksulluğun, cehaletin kısacası kaosun olduğu, önümüzdeki yıllar içinde düzelmesi mümkün olmayan parçalanmış ve daha da parçalanıp yok edilmeye çalışılan dünya üzerindeki kanayan coğrafya akla gelmektedir. Ortadoğu tarihine baktığımız zaman birçok dinin, kültürün, dilin, milletin o topraklar üzerinde gün yüzüne çıktığını görürüz. Yine üç semavi dinin,…