Derdine derman olduklarım, bir gün bana dert olacaktır.. biliyorum..
İnsan yorulunca, üzülünce dünya kocaman bir nefes darlığı oluyor..
Güçlüyüm diyorum ama kalbim bir gelincik kadar hassas..
Bu günde akşam oldu,
Her zaman nasılsak, bu akşam da öyleyiz işte,
Canımız sıkkın, kalbimiz dargın..
Dudağımı bükmüş zoraki gülümsemişim komik sayılan ne var ise..
Bir ses kulağıma “yapabilirsin” diyor
İçimdeki ses ” yorgunum, yılgınım” diyor..
Tanıştığım insanlar başka, vedalaştklarım ise bambaşka..
Sahi neydi sizi bu denli değiştiren..!?
Ne umdum, ne buldum..
Bulduklarım umduklarım mıydı acaba..
Eriştim mi acaba baharlara,
Vardığım yollar kopan fırtınalara değmeliydi..
Peki değdimi atlattığım fırtınalara.?!
Aklımdakiler, ruhumdakiler aynı ile baki ama
Artık ne zaman aynı zaman,
Ne mekân aynı mekân..
Artık ne ben eski ben,
Ne siz gözümde aynı..!
Bakmak göreceli bir kavram..
Bakış açısı bir süre sonra değişiyor insanın..
Bazen eskisi gibi bakmıyorsun
Bazen baktığın eskisi gibi görünmüyor
Bazen görmemen gereken şeyleri görüyorsun
Bazen önünde de olsa görmüyorsun
Bazen hiçbirini görmek istemiyorsun
Bazen de hepsini arıyorsun..
Kimse kimseyi anlamıyor diyorlar ya,
Yalan.. herkes herkesi, herkes herşeyi anlıyor..
Herkes, anlamak istediğini anlıyor,
Gerisi anlasa da anlamıyor..
Yaşamak denir buna,
Dünya hali işte..