Ne bileyim işte;
Ters giden birşeyler var,
Yoluna koymam, toparlamam lazım diyorum.
Ama nasıl yapılır, ne yapmam gerekir,
Bilmiyorum…

Fezada kaybolmuş gibiyim,
Gökyüzü kocamanmış,
Çırpınan tek kuş benmişim, yorulmuşum,
Konacak bir yerim bile yokmuş gibi.

İçimdeki yalnızlık,
İnsandaki vefasızlık duygusunu başka nasıl anlatırım!
Yolum açılsın, ulaşayım,
Yetişeyim diye çıkışa doğru koşmuşum da
Sonunda duvara çarpmışım gibi bir his var içimde.
İçimde çırpınan ölümcül bir huzursuzluk…

Ölsem de kurtulsam diyorum bazen,
Sonra bakıyorum da ölen de kurtulmuyor ki…

Mine Gülşen

Bir yanıt yazın

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Post comment